سلام دوست عزيز
اميدوارم که حالتان خوب خوب خوب خوب باشد
و هميشه سالم و سرحال و پرنشاط باشيد
هميشه تا خدا هست هيچ چيز، دقت کنيد هيچچچچچچچچ چيز دگر مهم نيست.
من هميشه با خودم اينطوري مي‌گم، خب من معرفتم را در رفاقت به جا مي‌آورم، دو حالت داره، اگر طرف مقابل فهميد، دو حالت پيش مياد يا جبران مي‌کنه يا نمي‌کنه (هرچند دوستي بحث جبران برنمي‌دارد)، اگر جبران کنه، دو حالت داره، يا با معرفت اين کار رو مي‌کنه، که دستش رو هم مي‌بوسم، يا بدون معرفت و از سر رسم اين کار رو مي‌کنه (حالا تازه اگر هم از سر ادامه‌ي بر "مازمور" بازي نباشه) باز هم به رسم رفاقت دستش رو مي‌بوسم، اگر هم جبران نکنه دو حالت داره، يا معرفت داره و موقعيتي براي جبران پيش نيومده يا اصلا اهل جبران کردن نيست (بي‌معرفتي) که در هر دو صورت جداي از اين که چشم داشتي به جبران نداريم ولي دستش را مي‌بوسم (دقت کنيد در هر چهار حالت فهميدن دستش را مي‌بوسم، نکته‌ي دو حالت بي‌معرفتي هم بر رسم رفاقت خوشحال بودن از اين است که من وظيفه‌ام را درست انجام داده‌ام و مطمئنا خدا هم راضي است)، ولي خب اگر هم نفهميد که ديگر عزري نيست، چه بسا براي اين که دوست توانايي جبران محبت را ندارد، جوان مردان در همين مرحله از دوستي است که سعي مي‌کنند اصلا طرف مقابل متوجه لطف ايشان نشود (يا اين که ايشان بوده‌اند که کمک کرده‌اند) مانند "علي".
به اين مي‌گويند مرام بزرگان معرفت که جداي از دين رسم آزادگان است، و از اصول انسانيت.
ابراهيم ديرهنگام منزل آمدند، ديدند که دوستان همه خوابيده‌اند، در حال گرم کردن شام بودند که دوستان از خواب بيدار شده و ابراهيم را که در اين حال ديدند متأثر شده (به خاطر اين که تنها شام خورده بودند) عهد کردند که ديگر بدون ابراهيم شام نخورند.
از شما چه پنهان ما رسم ابراهيم (چنان که گفتم يکي از بزرگ مردان معرفت) را به نحوي ديگر و در مسائل مختلف انجام داديم، در خيلي موارد دوستان متوجه نشدند، ولي در باقي موارد هيچ اثري درشان گذاشته نشد!
تمام منظورم يک کلمه بود "انسانيت"
سرتان درد آمد، نه؟!
موفق و مويد باشيد
يا علي