روزگار عجیبی است، ترور و وحشت بر همه جا حکومت می کند. به زور سرنیزه و گلوله انسان ها را تسلیم اوامر و افکار خود می کنند و مردم نیز، بوقلمون صفت در مقابل زور سجده می کنند... اما من، من دردمند، منی که مرگ برایم شیرین و جذابست، منی که همیشه به مرگ لبخند زده ام و همیشه به استقبالش شتافته ام، منی که در این دنیا امید و آرزویی ندارم و با مرگ چیزی از دست نمی دهم... من در مقابل این دون صفتان احساس قدرت و آرامش می کنم و اینان، چه دشمنان و چه دوستان تعجب می کنند که چطور ممکن است من این طور جسورانه در مقابل طوفان حوادث قد علم کنم و امواج سهمگین مرگ را بر جان بپذیرم و این چنین آرام و مطمئن لبخند بزنم؟ (شهید دکتر مصطفی چمران)

نه، من هرگز نمی نالم. قرن ها نالیدن بس است. می خواهم فریاد کنم. اگر نتوانستم، سکوت می کنم. خاموش مردن، بهتر از نالیدن است. نالیدن، فرزندان ماکیاولی پیر را مغرور می کند. (دکتر علی شریعتی)

در ابتدا 29 خرداد مصادف با درگذشت دکتر علی شریعتی و 31 خرداد سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران را به همه شما دوستان تسلیت عرض می کنم.

این روزها بیشتر در حال سفر و رفت و آمد بوده ام چون 1بار  به اهواز، 2بار به ایذه و 4بار به شیراز سفر کرده ام و برای خودم یک پا مارکوپولو شده ام. جالب است بدانید در دو همایش مشابه در شیراز و اهواز شرکت کردم که برخلاف تصوراتم امکانات و حتی برنامه ریزی خوزستانی ها 100برابر بهتر از فارسی ها بود! البته بدلیل کمبود فرصت از حواشی شیرین این برنامه ها نمی نویسم.

از خبرهای خوبی که در این چند مدت بسیار خوشحالم کردند یکی انتخاب دکتر لاریجانی به ریاست مجلس با قاطعیت کامل و بدون حتی 1 رأی  مخالف و دیگری صعود تیم ملی فوتبال کشورمان به مرحله بعد مقدماتی جام جهانی بود.

یک انتقاد هم از صدا و سیما و کلیه مستندسازان عزیز کشورمان دارم و آن اینست که به قول یکی از دوستان، مستندسازان ایرانی راه افتاده اند در عراق و بدنبال این می گردند که کجا سوخت نیست، برق نیست، آب نیست، ... نیست تا یک سوژه پیدا کنند. ولی توصیه می کنم همه این خبرنگاران عزیز به کشور پهناور خودمان برگردند و ببینند که وضع خود ما هم خیلی رو به راه نیست. الان تو برازجان ما نه آب است و نه برق، وقتی از مسئولین می پرسی می گویند امسال خشکسالی داریم و باید صرفه جویی (جیره بندی) کنیم. می خواهم بپرسم مگر ما اولین بار است که گریبانگیر مشکلاتی از قبیل سیل و زلزله و خشکسالی و ... می شویم؟ پس چرا هیچ وقت نمی توانیم گلیم خودمان را از آب بیرون بکشیم؟ چرا برای آینده خود برنامه ای نداریم؟ چرا پیشگیری نمی کنیم؟ مطمئن باشید که این خشکسالی اولین و آخرین باری نیست که یقه این مردم را می گیرد، پس چرا به فکر علاج نمی افتیم؟ چون از گذشته هر کسی آمده بفکر زمان حال بوده و نمی خواسته بعد از خودش علف سبز شود چه برسد به اینکه برنامه ای برای آینده داشته باشد! دولت در این سال ها گام های موثری برداشته است ولی چرا پیش بینی مشکلاتی مثل خشکسالی و تورم و ... را به هر دلیلی نکرده است؟ هنوز هم دیر نشده حداقل نگذاریم مردم در آینده هم دچار چنین سختی هایی شوند هر چند که خشکسالی یک پدیده طبیعی و تورم بقول شما زائیده ایجاد ترس و وحشت بین مردم بوسیله مافیای قدرت است ولی باز هم ما می توانیم کارهائی انجام دهیم که از شدت این سختی ها بکاهیم.

امروزه با توجه به فرصت های شغلی زیادی که دولت ایجاد کرده است باز می بینیم بسیاری دم از بیکاری و بی پولی می زنند، بسیاری صاحب خانه شدن را حتی در خواب هم نمی بینند. اصلا به نظر من کسانی که می گویند سهمیه بندی های بنزین مناسب است یا دروغ می گویند یا ماهی یکبار هم سوار ماشینشان نمی شوند ولی خود من طی دو ماه ذخیره دو دوره از سهمیه بندی که در کارتم بود، تمام شد و دست به دامان بنزین آزاد شده ام. اگر وضعیت همین باشد که در ظاهر می بینیم باید منتظر بدتر از این ها باشیم. برای انسان های بزرگ بن بست وجود ندارد، زیرا آن ها بر این باورند که یا راهی خواهم یافت یا راهی خواهم ساخت. و بر این اساس، به نظر من دولت می تواند و این توانایی را دارد که با اندکی کار کارشناسی بیشتر بسیاری از مشکلات پیش روی مردم را حل کند و پایان خوشی داشته باشد وگرنه... افتخار کنید، فناوری هسته ای ایران در کنار دیگر افتخارات این مملکت: 8000 دکتر بیکار ... 7میلیون جوان بیکار ... از هر 10 ازدواج 6 طلاق ... 6میلیون معتاد ... ابتلا 68% به افسردگی ... مصرف سالانه 500 میلیارد تومان دخانیات ... رسیدن سن فحشا به 14 سالگی ... فروش سالانه 13 هزار کلیه ... 42% زیر خط فقر ... مبارک باد!!.

در پایان جا دارد پیشاپیش ولادت حضرت زهرا (س) و روز زن را بر همه مادران مهربان تبریک عرض کنم. سعی می کنم با مطلبی به مناسبت روز مادر بروز شوم ولی در صورت آپ نشدن تبریک مرا پذیرا باشید.