گزارشی از نزاع، سر الحاق استان فارس به خلیج فارس/

خلیج همیشه فارس نامی آشنا برای همه آنهاییست که رقص آرام آن را در روزهای نا آرام مبارزه دیده اند و آنجا که دول عربی فکر دست اندازی به نام آن را داشتند همین وبلاگنویسان بودند که دولت را تشویق به رسمیت شناختن روز ملی خلیج فارس در تقویم رسمی کشوری کردند که قدمتی به وسعت تاریخ دارد و نام خلیج فارس از سده های پیش از میلاد بر پیکر آن نقش بسته است. در کتاب ها خوانده ایم که "نام تاریخی این خلیج، در زبان‌های گوناگون، ترجمه عبارت «خلیج فارس» یا «دریای پارس» بوده‌است. همچنین در تمام سازمان‌های بین‌المللی نام رسمی این خلیج، «خلیج فارس» است اما برخی از کشورهای عربی آن را خلیج عربی یا به سادگی، خلیج می‌نامند. سازمان آب‌نگاری بین‌المللی از نام «خلیج ایران» برای این خلیج استفاده می‌کند." و نیز خوانده ایم که "زمین شناسان معتقدند که در حدود پانصدهزار سال پیش، صورت نخستین خلیج فارس در کنار دشت‌های جنوبی ایران تشکیل شد و به مرور زمان، بر اثر تغییر و تحول در ساختار درونی و بیرونی زمین، شکل ثابت کنونی خود را یافت. خلیج فارس در آغاز، بسیار پهناور بوده به طوری که تا اواخر دوره سوم زمین شناسی بیشتر جلگه‌های برازجان، بهبهان و خوزستان ایران تا کوه‌های زاگرس در زیر آب بوده‌اند."

فلسفه مبارزه را من نمی دانم شما هم نمی دانید اما رئیسعلی دلواری و مهدوی خوب می دانستند. آری همان مهدوی که نادر بود در شجاعت و درقعر آب های نیلگون خلیج فارس غرق کرد آمریکا را با استقامت. نادر رفت تا نقش پارس برای همیشه بر پهنه این خلیج نیلگون بماند و میراث پدران رئیسعلی را به دست ما بسپارد تا از آن پاسداری کنیم ولی اگر بود و می دید که فرزندانش امروز بر سر میراث پدریش در نزاع هستند دق می کرد. فرزندان ناخلفی که با گرانی مرغ، خروس می شوند و به جان هم می افتند و بجای دانه، طمع ماهی خلیج می کنند و از حرص و ولع، چنگ بر طبل جنگ می زنند و صدایش را به گوش فلک می رسانند و امروز است که خواهیم دریافت ما میراث دار خوبی نبوده ایم. که اگر بودیم چنین نمی کردیم که نادر فریاد بر آورد: نمی خواهم که دریا را بلد باشی، اما تو باید خانه ما را بلد باشی. آری ما اگر لحظه ای بر سر مزار نادر بنشینیم، سکوت و سپس اندیشه کنیم، می دانیم که او چه خواهد گفت و ما چه خواهیم کرد.

اتصال دوباره استان فارس به دریاهای آزاد از طریق خلیج فارس یکی از آرزوهایی است که مسوولین استان فارس به خصوص شهرستان های همجوار با دریا از گذشته های نه چندان دور پیگیر آن بوده اند. با استقلال استان بوشهر از فارس و جدا شدن این استان از خلیج فارس برای اولین بار در اوایل دهه هفتاد و در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی این درخواست به صورت جدی مطرح و اتصال از طریق شهرستان های لار یا لامرد مورد موافقت قرار گرفت که با واکنش تند و جدی نمایندگان و مردم هرمزگان متوقف شد، پس از آن نیز در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی مجدداً بحث الحاق استان فارس از طریق عسلویه و استان بوشهر به شهرستان مهر مطرح شد که با مخالفت مردم و مسوولین استان بوشهر و پیگیری جدی آنان دوباره این اقدامات نتیجه ای در بر نداشت، ولی این مخالفت ها باعث نشد تا نمایندگان و مسوولین استان فارس نا امید شوند و دست از تلاش برای الحاق فارس به خلیج فارس بردارند و مجددا شاهد تشکیل جلسات انحصار وراثتی خلیج فارس در هیئت دولت جمهوری اسلامی ایران بودیم که با گذشت یک هفته از نگرانی های رخ داده در استان های بوشهر و هرمزگان درباره طرح اتصال فارس به دریا با جداسازی بخشی از این استان ها، معاون اول رییس جمهور این تغییرات را منتفی شده اعلام کرد. اما باز هم مسوولین استان فارس قایق خود را به آب انداختند و سمفونی معروف خود را فریاد زدند که: همچنان خواهم خواند، همچنان خواهم راند، پشت دریاها شهری است... و شاهین محمد صادقی نماینده مردم کازرون و عضو هیات رییسه‌ی مجلس نیز در تکمیل این شایعات گفت: «بحث الحاق فارس به خلیج فارس در حد حرف نیست. نمایندگان فارس مصرانه خواهان چنین تقاضایی هستند و اقدامات زیادی هم کرده‌اند.» مسوولین استان های بوشهر و هرمزگان هم که فهمیدند اگر در طوفان خشم مردم پیچیده شوند باید راه صحرا را پیش بگیرند، زبان تند حاشا را بر لب های شور خلیجی خود کشیدند و گفتند: خبری نیست انشاءالله که گربه است!

و اما این تلاشها با برنامه ریزی بهتر و به صورت خاموش ادامه داشت تا در مراسم بزرگداشت حافظ در شیراز و در حضور رییس جمهور، آیت الله ایمانی نماینده ولی فقیه و امام جمعه شیراز به یک باره مراتب تشکر خود را از رئیس جمهور به خاطر الحاق استان فارس به خلیج فارس اینگونه ابراز نمود:" پس از سال‌ها فرزند برومند خلیج فارس یعنی استان فارس به خلیج فارس متصل و ملحق شد و این هدیه‌ای به مردم فارس است." اینجا بود که مسئولان بوشهری و هرمزگانی فهمیدند که دعوا سر لحاف ملا نبود و از خواب قیلوله پریدند و فریاد واخلیجا سر دادند و اکنون دریافتند که پیشنهاد الحاق استان فارس به خلیج فارس در واقع به طرح الحاق خلیج فارس به استان فارس تبدیل شده است!

طبق شنیده ها گویا بنا نبوده که خبر الحاق استان فارس به دریا به این سرعت و قبل از اعلام رسمی توسط هیئت دولت علنی شود ولی به احتمال زیاد این مساله قطعی بوده و قرار است از طریق شهرستان لامرد و الحاق بخش هایی از استان هرمزگان این آرزوی دیرینه مردم فارس محقق شود ولی بایستی منتظر اعلام رسمی دولت و واکنشهای احتمالی در این باره باشیم. اما جدای این تایید و تکذیب‌ها، برخورد سایت‌های خبری شهر لار با این خبر جالب است. سایت‌های صحبت‌نو، لادستان و آلارآنلاین، علارغم تمام اختلافاتی که دارند و هر یک به نوعی بلندگوی طیفی از مسوولین شهر لار به شمار می‌آیند، در اقدامی هماهنگ، خبرهای مخالفت مسوولین استان هرمزگان و بوشهر را منتشر کردند. کاری که در نگاه اول عجیب به نظر می‌رسد؛ ولی سایت صحبت‌نو با انتشار مطلبی آب پاکی رو دست همه ریخت. صحبت‌نو نوشت: «بعضی از سایت ها و خبرگزاری ها با تیتر الحاق خلیج فارس از طریق شهرستان لامرد موجب بعضی نگرانی‌ها در سطح منطقه شدند.»

در نگاه اول الحاق بخش یا شهرستانی از استان هرمزگان به فارس، به نفع استان فارس است. جایی که شهرستان‌های جنوبی به‌خصوص لامرد، لارستان و جهرم به‌دنبال طرح استان فارس جنوبی هستند. جمعیت و وسعت منطقه، از عامل‌های اساسی تشکیل استان جدید است و پیوستن حتی یک بخش و اتصال به خلیج فارس می‌تواند به پروسه‌ی تشکیل استان فارس سرعت بدهد. آن‌چه مسلم است شهرستان لامرد به‌خصوص بعد از پایان دوران اصلاحات با نفوذی که در سطح وزارت‌خانه‌ها، مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان داشته است و جهش صنعتی مثل ایجاد پالایشگاه از رقیب خود، لار، جلو افتاده است. علت جهت‌دهی افکار عمومی شهر لار به سمت مخالفت با این قضیه هم، عقب بودن این شهرستان نسبت به رقبای خود است. اما نکته‌ی جالب و قابل توجه این‌جاست که سایت صحبت‌نو از زمان تشکیل شهرستان گراش تا به‌حال، به‌صورت مستمر خبرهای شهرستان بستک که از توابع استان هرمزگان است را پوشش می‌دهد تا افکار عمومی را به این سمت جلب کند که این شهرستان متعلق به لارستان بزرگ بوده است و باید به این شهرستان ملحق شود. گویا هضم تکه‌تکه‌شدن لارستان بزرگ برای‌شان سخت است و هنوز باور ندارند چیزی از رویای لارستان بزرگ باقی نمانده است.

پس از بیدار شدن مسوولان هرمزگانی و بوشهری و صدور بیانیه و مصاحبه و تندی کردن با اعضای هیئت دولت؛ امروز هیئت رئیسه مجلس، تذکرات کتبی نمایندگان مجلس شورای اسلامی به مسئولان اجرایی کشور را قرائت کرد که در آن میان تذکر کتبی پورفاطمی نماینده دشتی و تنگستان به رئیس جمهور پیرامون جلوگیری از الحاق بخش‌هایی از هرمزگان و بوشهر به استان فارس نیز به چشم می خورد که این تلاش ها قابل تقدیر است اما مسلما کافی نخواهد بود زیرا رقیبان نیز رسم رندی کردن آن هم در خفا را خوب می دانند و گویا این آغازی است بر نزاع پسران بر سر میراث پدران!

در پایان بار دیگر به همه مسوولان محترم توصیه می کنم سفره وحدت و همدلی و ترجیح منافع ملی بر منافع شخصی و منطقه ای را برمزار شهدای خلیج فارس پهن کنند و با تقوای الهی در نظر گرفتن همه آیتم های قانونی تصمیمی را که به نفع نظام و مردم است را اتخاذ و نمایند و متذکر می شوم خلیج بدون نام فارس به مانند خاتون بدون خلخال است پس اگر می خواهید نام فارس بر تنه این درخت آبی هک بماند از قطع ریشه آن توسط کشورهای طمع کار حوزه خلیج جلوگیری کنید نه اینکه بر سر سهم الارث خود در شعله چراغ استکبار ذوب شوید. امروز می گویم که فردا را بلد باشی...

درج شده در:

ناصرون

حرف تو

سوک

سپاس

گام نیوز

فریاد عدالت

جانا

چغادک نیوز