رمضان که می آید پای دل را می کشانیم تا در لیلة القدری دیگر قدرمان را با قدر علی (ع) پیوند زنیم . رمضان که می آید کاسه شیری می شویم که بر دستان کودک یتیمی روانه خانه علی (ع) است. دستمال زردی می شویم که بر پیشانی حیدر بی قراری می کند، قطره خونی می شویم که از زخم مولا جاری می شود و صبر می شویم در چاهی که دیگر شبی با علی به خود نخواهد دید. ولی ای کاش رمضان که می رود شمشیری نشویم که بر فرق علی (ع) فرود امد و زخمی نشویم که بر سر او نشانده شد. کاش بدانیم رمضان که می رود ما هم با او برویم.

پی نوشت:

1. عذرخواهی از عدم بروز رسانی مرتب وبلاگ بدلیل مشغله کاری و رسانه ای

2. آخرین اخبار تولیدی و اختصاصی داخلی و خارجی تیم حرفه ای و رسانه ای از دوستان و همکاران ما در سطح کشور، استان و شهرستان را را می توانید در آدرس های زیر  و همچنین گروه های فعالمان در شبکه های اجتماعی و موبایلی مثل فیسبوک، فیسنما، کلوب، افسران، گوگل، یاهو، تویتر، نیمباز، وی چت، واتس آپ و... ملاحظه بفرمایید.

www.dana.ir

www.sepas.ir

www.naseron.ir