یکی از دوستان در ایمیلی که برایم فرستاده بود علت نقد مطبوعات را از من خواسته بود و از من سوال کرده بود مگر تو بیکاری که فقط گیر دادی به این سه تا هفته نامه و ول نمی کنی؟
در جواب به این دوست عزیز ابتدا از توجه ایشان کمال تشکر را دارم و باید بگویم نه من بیکار نیستم ولی اوقات فراغتم با انتقاد سازنده می گذرد. من تمام حرفم این است که نشریات باید در انتخاب اعضای خود چه خبرنگار چه گرافیست و حتی چه سردبیر دقت بیشتری کنند و هر کس و ناکسی را به درون خانه فرهنگ و هنر و سیاست و اقتصاد خود راه ندهند. در گزینش مطالب جهت چاپ دقت کنند خبرها را کنترل کنند و از صحت آن مطمئن شوند و تا در مورد مطلبی تحقیق نکرده اند آن را چاپ نکنند و آنها که خود را زبان مردم می دانند اگر جوابیه ای برایشان ارسال شد از چاپ آن نترسند و ایمیل های ارسالی امثال من را حداقل بخوانند. به من نخندید حقیقت تلخ است بعضی ها جنبه بیشتر از این رو ندارند بعضی وقت ها انسان چیزهایی رو می بیند که شاخ در می آورد. آدمی که تا دیروز نان و نمکت رو خورده امروز به جایی رسیده و اگه ولش کنی حتی سوارت هم میشه. مسائل بسیار زیادی است که نگفتنش بهتر است. مثلا مطلب: نگذاریم از درون نظام اسلامی طبقه جدید مرفهان بی درد با ثروت های باد آورده و حرام به وجود آید. این نوشته از نظر من بسیار زیبا و چاپ آن از سوی نشریه حرکت جالبی است. نگارنده از قلم بسیار شیوایی برخوردار بوده است و قلم را خوب به سمت آن مقصود خود حرکت داده است و خود به تحسین و قدردانی از موسسه تامین مسکن بسیجیان پرداخته است و سپس انتقاد کرده است ولی آیا نمی داند در نهادهای نظامی و شبهه نظامی چیزی که حداقل نسبت به ادارات دولتی در مرتبه برتری قرار دارد بحث نظارت و بازرسی است؟ آقای امضاء محفوظ شما بدانید که بحث سخت گیری ها از طرف سپاه همیشه هست و باید باشد و این طرز تفکر اشتباه از جنگ روانی امثال صابری ها ساخته شده است که اینکه مقام ادای حق و تکلیف لکنت را از زبان شما گرفته است وگرنه بسیارند مسائلی که وجود دارند و شما به دلیل ترس لکنت گرفته اید و حتی خود ما را هم روشن نمی کنید. این روزها امضاء محفوظ هم مد شده و من این روش مزهک را نوعی پنهان کاری افراطی تلقی می کنم تا ترس.
مثال های زیادی از این قبیل وجود دارد ولی در موردی که گفتم در انتخاب کادر نشریه دقت شود مانند آقا حسین روئین تن که از یک طرف اراجیف بهم می بافد و دولت نهم را زیر سوال می برد و از طرف دیگر گزگزوک کارش شده فقط تعریف و تمجید از سردبیرش که شاید در مجازات او در زندان های سیاسی که همه مانند آهن ربا امثال روئین تن را به سمت خود می کشانند تخفیفی بگیرد.
یک جوابیه به آقای حسام منصوری دبیر سازمان دانش آموختگان ادوار تحکیم وحدت شعبه استان بوشهر: برخوردهایی که شما آن را آمرانه تلقی می کنید و نوعی نگرش ناامید کننده نسبت به حاکمیت سیاسی ایران را در دل شما ایجاد کرده است باعث شادی من شده و معتقدم این برخوردها خیلی زودتر و خیلی شدیدتر باید صورت می پذیرفت.برخورد با سید اکبر موسوی خوئینی دبیر کل سازمانتان نشانه بلوغ کامل سیاسی حاکمیت جدید است و امثال این برخوردها از حوادث کوی دانشگاه ها جلوگیری می کند و فضای اجتماعی سیاسی کشور را آرام نگه می دارد.
یک خبر جالب هم در مورد اجماع شکست خوردگان سلطنت در ایران خواندم که جالب بود. در این خبر آمده بود آیت الله منتظری و طاهری اصفهانی به اجماع رسیده اند تا در مقابل آیت الله مصباح یزدی صف آرایی کنند و حاکمیت را از دست ایشان بگیرند که این قضیه در آینده بحران های بسیاری می سازد ولی موفقیت آیت الله یزدی بر من روشن است. از قدیم گفته اند سالی که نکوست از بهارش پیداست حزبی که دبیرش عبدالله نوری باشد به طوفانی می ماند که ثانیه ای بیشتر غرش نمی کند.