نباید فراموش نمود انقلاب اسلامی ایران نتیجه همگرایی شخصیت هایی همچون شهید مطهری، شهید بهشتی و مرحوم دکتر شریعتی بوده است، امری که به نوعی تبلور وحدت حوزویان و دانشگاهیان را در نقش آفرینی برای پیروزی انقلاب اسلامی ایران را به نمایش می گذارد.

مهدی نجفی:

سالروز شهادت شهید بزرگوار آیت الله دکتر مفتح که به نام وحدت حوزه و دانشگاه نام گذاری گردید، می تواند بهانه ای برای برخی از مهمترین رسالت های این دو نهاد مهم علمی در کشور باشد. مسأله ای کلیدی که به جرأت می توان گفت تاکنون راه حل جامعی برای تحقق وحدت این دو نهاد استراتژیک ارائه نشده است، بلکه باید گفت سال هاست دور باطل سطحی نگری در وحدت حوزه و دانشگاه، معلول عدم توفیق در سیاستگذاری های کشور و عدم انسجام این دو نهاد بوده است.

در تبیین این مدعا نگارنده نکات فراوانی را می تواند به عنوان کمبود و معایب در عدم همگرایی میان حوزه و دانشگاه ارائه کند لیکن تنها با نگاهی گذرا به برنامه های مسئولان در بزرگداشت این روز می توان نگاه شعارزده و غیر کاربردی و غیر موثر در رفع نیازهای جامعه را مشاهده نمود.

به عنوان نمونه مسئولان حوزه و دانشگاه با اعزام دانشجویان به مراکز حوزوی و بالعکس در پاسداشت این روز تلاش می کنند، در حالی که وحدت میان این دو نهاد مفهومی است به درازای ارائه تئوری و نظریه برای رفع نیازهای مختلف جامعه در مقوله های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی... امری که تاکنون در آن ناموفق بوده ایم.

بدون شک حوزه و دانشگاه به عنوان نهادهایی موثر در امر سیاستگذاری کشور در عین هماهنگی محتوایی باید در زمینه تولید فکر و ارائه تئوری و نظریه برای اعتلای نظام اسلامی از همه توان خود بهره گیرند تا بتوانند چالش های فراروی این نظام را مرتفع سازند، لذا از منظر رهبر معظم انقلاب «وحدت حوزه و دانشگاه، حرکت پابه‌پای علم و دین» نامیده شده است.

نباید فراموش نمود انقلاب اسلامی ایران نتیجه همگرایی شخصیت هایی همچون شهید مطهری، شهید بهشتی و مرحوم دکتر شریعتی بوده است، امری که به نوعی تبلور وحدت حوزویان و دانشگاهیان را در نقش آفرینی برای پیروزی انقلاب اسلامی ایران را به نمایش می گذارد.

متأسفانه علم آموزی در کشور در مسیر تقویت رشته های فنی و دوری از مقوله علوم انسانی چیده شده است، آسیبی مهم که برخی شاخصه های آن را می توان در شورای عالی انقلاب فرهنگی مشاهده نمود. به عنوان نمونه با نگاهی به نحوه چینش اعضای محترم این شورا و به علت حضور پزشکان، مهندسان... می توان سیطره علوم فنی بر علوم انسانی را مورد توجه قرار داد.

حال با این وضعیت چگونه می توان بسیاری از چالش های اجتماعی و مرتبط با مسائل علوم انسانی را درمان نمود؟ به راستی با اجرای چه نوع سیاستگذاری می توان برای رفع بحران های اجتماعی کشور نسخه پیچید؟ آیا با تصویب اهداء یک سکّه به بانوان در ازای تولد هر فرزند از سوی شورای انقلاب فرهنگی می توان مولفه مهم و حیاتی  تکثیر نسل را در حیات بشری رقم زد؟

آیا وقت آن نرسیده است که حوزه و دانشگاه در امر نظریه پردازی در راستای رفع نیازهای جامعه تلاش نمایند؟

پرسش های فراوان و شبهاتی مختلف در زمینه مسائل مرتبط با امر دین، نحوه مواجهه با مدرنیته، مسأله چیستی هویت ملی و هویت دینی، مشکلات عدیده جامعه در فقر، فحشاء، آسیب های اجتماعی در ارتباط میان دختر و پسر، مسأله موسیقی، سینما... از جمله موضوعاتی است که نسل جوان برای اقناء خود پاسخ هایی در شأن خود از نهادهای دینی به ویژه حوزه می طلبد، در حالی که نهاد حوزه از مسائل روز جامعه بعضاً عقب افتاده است و پابه پای تحولات جامعه جلو نیامده است که این امر معلول فقدان نظریه پردازی برای رفع نیازهای جامعه است.

در سوی دیگر تقلید جماعت روشنفکران دانشگاهی از نظریه های وارداتی غرب، ارمغانی جز از خود بیگانگی و اجرای مکاتب اقتصادی غربی را در جامعه اسلامی نداشته است، که تبعات آن در بحران های اخیر اقتصادی و

تداوم اقتصاد لیبرالی در دولت اعتدال مشهود است، لذا مطالبات همه جانبه مردم از نهاد حوزه و دانشگاه ارائه نظریاتی بومی و منطبق با فرهنگ و تمدن مردم ایران است که باید با اهتمام این دو نهاد برای رفع نیازهای جامعه اسلامی رقم بخورد.

نکته: با عرض پوزش از مخاطبین گرامی طی خطای انسانی صورت گرفته در سایت جم خبر یادداشت های استاد ارجمند حجت الاسلام مهدی نجفی اشتباها بنام نویسنده وبلاگ درج شده بود که اصلاح شد؛ ضمن عذرخواهی مجدد از مولف گرامی یادآور می شود نام نویسنده وبلاگ در همه پست های وبلاگ ثابت است و با نام نویسنده متون تفاوت دارد. خواهشمندیم عزیزانی که مطالب را در سایت خود درج می کنند به نام نویسنده مطلب دقت ویژه داشته باشند و در صورت درج نام نویسنده وبلاگ بجای نویسنده مطلب حتما اصلاح نمایند. با سپاس