ما آمده ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم نه آن که به هر قیمتی زندگی کنیم. هر کس چرای زندگی را یافت با هر چگونه ای خواهد ساخت.

تقارن اعیاد ولادت حضرت امام علی (ع) و مبعث حضرت محمد (ص) با پیروزی ملت سرافراز ایران که با حضور 85 درصدی خود یکبار دیگر مهر تأییدی به نظام مقدس جمهوری اسلامی زدند را تبریک و تهنیت عرض می نمایم. خدمتتان عارضم که بدشانسی های من در تصادفات، بلایا، بیماری،... همچنان ادامه دارد ولی هنوز نفس می کشم و نا امید نیستم. بعد از انتخابات که بدلیل نا معلومی در بیمارستان بستری شدم! از تخصص برخی از پزشکان به وحشت افتادم تا جایی که نزدیک بود بر اثر یک اشتباه ساده راهی اتاق عمل شوم و ... بگذریم.

از آنجا که ما علاوه بر انتخابات دهم ریاست جمهوری، انتخابات میان دوره ای دشتستان بزرگ در مجلس شورای اسلامی را نیز داشتیم ولی مردم با حضور تاریخی خود در هر دو عرصه حماسه ای به یادماندنی از خود بر جای گذاشتند. با این حماسه بزرگ در کنار مهندس ایوب پاپری مقدم فرد که با رأی قاطع برای 2 سال باقی مانده بر کرسی سبز دشتستان در مجلس تکیه خواهد زد، رأی بالای دکتر احمدی نژاد نیز حماسه 2 خرداد را در خاطره ها کمرنگ کرد و من نیز در 22 سالگی افتخار شرکت در حماسه بی نظیر 22 خرداد را پیدا کردم تا بار دیگر به گفته حضرت امام (ره): انتظار فرج از نیمه خرداد کشم. اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر.

البته از آنجایی که من عادت به خونه نشینی ندارم خودتون حدس می زنید که تو این مدت چجوری خواب و خوراک و شب و روز نداشتم و بقیش رو نگفتن که بگیم ولی خودتون می دونید! خلاصه در حد امکان سعی کردم تمام توان خودم را در ستاد (اخراجی های!) دکتر احمدی نژاد دشتستان بزرگ بکار بگیرم. به جون باراک اوباما قطعی چند روزه پیامهای تلفنی در بهبوهه اختلافات! اصلا بهم فشار عصبی وارد نکرد. ولی از برکات ارتباطاتی این انتخابات قبض میاندوره ای 1ماهه، معادل نیم میلیون تومان بود که ترس در اندام تلفن همراهم انداخت و پس از یکطرفه شدن و قطع شدن و جالبتر پرداخت قبض از طرف یکی از دوستان! هنوز پس از گذشت حدود 3هفته از پرداخت مبلغ فوق تلفن یکطرفه مانده و عجیبتر اینکه شب ها که همه خوابند تلفنم مثل آقا پلیسه وصل می شه و روزها که همه گرفتارند قطع! هیچ کس هم پاسخگوی این مشکل نیست تا اینکه در آخرین مراجعه، دوستان به شوخی گفتند مشکل از تهران است ما هر کاری می کنیم وصل نمی شود شاید تلفنتان هم مثل خودتان مشکل سیاسی داشته باشد!

با اینکه صحت انتخابات دهم تأیید شده باز هم آقایان از تقلب می گویند. جالب است با اینکه منادیان دروغین جامعه مدنی و دمکراسی خواهی، همیشه دم از احترام به اکثریت می زدند امروزه بعنوان اقلیت جامعه تمام مقدسات را زیر سوال می برند و با غوغاسالاری به پشتیبانی ایادی استکباری به آراء ملت سرافراز ایران توهین می کنند. اگر آقای احمدی نژاد متقلب است حتی باید او را تشویق کرد که توانایی داشت این تخلف تاریخی را به گونه‌ای رهبری کند که هیچ سند و مدرکی به جا نماند و ناظرین کاندیداها نیز همه کر و کور و لال شوند تا این تقلب بزرگ 12 میلیونی شکل گیرد، چنین فرد مقتدر و خوش فکری شایستگی نوکری این مردم را برای 4 سال آینده دارد. آنها که دچار توهم پیروزی 30 میلیونی شده و در کودتای از پیش طراحی شده (یک هفته قبل از انتخابات) با نام کودتای مخملی (سبز) که از سلسله تحرکات براندازی نرم شیطان بزرگ بشمار می رود، بجای ارائه اسناد و مدارک و مذاکره بر اساس عقل و منطق با حمایت بت بزرگ، همچون اراذل و اوباش به خیابان ها ریخته، به تخریب اموال عمومی و آزار و اذیت مردم و ایجاد مزاحمت برای برادران و خواهران خود پرداختند. اگر دروغ است پس اعلام زود هنگام پیروزی که به صراحت گفتند اگر کسی غیر از موسوی به عنوان پیروز انتخابات اعلام شود حتما تقلب شده یعنی چه؟ نامه هاشمی رفسنجانی به رهبر معظم انقلاب که در آن به صراحت آشوب های خیابانی را تایید و آن را اعتراض به حق مردم به دولت خوانده بود در ذهن هر انسان دارای درک و فهم، چه برداشتی ایجاد می کند؟ با توجه به وجود قرائن فراوان در مورد هماهنگ بودن آشوبگران و مزدور بودن بخش مهمی از آنها، آیا این دیدگاه اکنون قوت نیافته که عوامل اصلی گرداننده این آشوب ها با کانون های اطلاعاتی بیرون از کشور به طور کامل مرتبط هستند؟ خوب است که نقاب ها کنار رفتند. ولی نمی دانم چرا دستگاه های امنیتی 1000 نفر را بازداشت می کنند و 2000 نفر را آزاد! چون همه می دانند آنانی که باید گلویشان فشرده شود دارند پپسی نوش جان می کنند و از لپ لپ و سک سک (شانسی) آدم خفته! بیرون می کشند که چگونه به مقاصد شوم خود برسند. در این اواخر هم دیدیم که مهر نماز در نمازجمعه با شکوه تهران بر پیشانی مبارکشان چنان نقش بست که صد رحمت به ابوموسی اشعری ها! بدین ترتیب پروژه نماز اولی ها نیز با شکست روبرو شد.

من نمی دانم آقایان چگونه می خواهند جوابگوی خونهای ریخته شده جوانان این ملت باشند. خودتون رو به کوچه علی چپ نزنید جناب موسوی با خودتان بودم. شما کجا بودید که پس از بیست سال آمدید و اینگونه احساس خطر کردید و به من جوان این جرئت و جسارت را دادید که شما را اینگونه مورد محاکمه و مواخذه قرار دهم؟ چگونه و با چه رویی با شعار قانون گرایی وارد شدید و با قانون گریزی همه برادران و خواهران دینی را به جان یکدیگر انداختید و خانواده های زیادی را داغدار کردید؟ مباد آن روزی که خون ملت به جوش آید، به راه افتاده و برای پاسداری از اسلام خاشاک را از سر راه انقلاب کنار بزنند. می دانم شما کاره ای نیستید فقط یک مهره بازی خورده در صفحه شطرنج اصحاب زر و زور و تزویر شده اید. جناب موسوی من بعنوان یک جوان نسل سومی شما را نصیحت می کنم تا وقتی که اتهامات کم کم  مبدل به اعلام جرم علیه شما نشده کاری کنید، نگذارید سرنوشتی که بعضی شما را گره خورده با آن می پندارند سراغتان بیاید، مگر بنی صدر را فراموش کرده اید! سید جان رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود... 

یکی از بزرگترین برکات حسنه این انتخابات این بود که بر همگان ثابت شد که ایران فقط تهران نیست! شاید برای اولین بار باشد که رئیس جمهور با رأی مخالف پایتخت نشینان انتخاب می شود و باید هم آنان اینگونه برافروخته شوند که با کبریتی از سوی دشمنان فوران کنند. این جریان تا آنجا پیش رفته بود که گرد و خاک فقط مضر سلامتی عزیزان تهرانی بود ولی بعد از انتخابات که همه فهمیدند این کشور بزرگتر از این حرف هاست دیدیم که مثلا در روزی استان بوشهر را تعطیل کردند که اصلا گرد و غبار نسبت به قبل هیچ خطری نداشت و فقط می خواستند بگویند که بله نقشه ایران را دقیقتر نگاه کردیم.

با تشکر از زحمات پرکارترین دولت 30ساله انقلاب، امیدوارم که دولت دهم دولتی متفاوت با گذشته باشد و در راستای بهبود هرچه بهتر و بیشتر وضع موجود گام بردارد. اما وقتی شنیدم غضنفرخان معاون رئیس جمهور شده کمی جا خوردم. دکتر جان این ره که می روی ... خاکی است! بیا دست در دست هم دهیم به مهر جاده ها را کنیم آسفالت! مردم به شما اطمینان کرده اند، آراءشان هم تضمین کننده گام های محکم و استوار شما خواهد بود و هم زنگ خطری برای لغزشهایی که انشاءالله پیش نخواهد آمد. پس نگذارید عده ای در امانت مردم خیانت کنند! ما به شما ایمان داریم. پس بگو یا علی.

هر از گاهی توقف فرصت خوبیست برای دیدن مسیر طی شده و نگریستن به راهی که پیش روست. گاهی برای رسیدن باید نرفت...