به جای اینکه به فکر آزادسازی خرمشهر باشید به فکر آینده سازی آن باشید. شهید محمد جهان آرا

سلام. پیشاپیش سالروز آزادسازی خرمشهر را به ملت غیور، مقاوم و پیروز ایران اسلامی تبریک عرض می کنم. نمی دونم چرا وقتی اسم خرمشهر میاد یاد شهدا می افتم و می شینم با خودم فکر می کنم اگه من اون موقع بودم چکار می کردم؟ مثل این اسوه های ایثار و مقاومت ایستادگی می کردم یا مثل بعضی بزغاله ها پا می زاشتم به فرار و از ترس زیر لحاف قایم می شدم و از ترس صدای موشک های صدام دائما خودمو خیس می کردم؟ می دونی لحاف دیروز، امروز اسمش شده میز؟ می دونی بعضی ها از ترس فرار از عدالت پشتش سنگر می گیرن؟ ولی حیف که خون شهدا این میزها را واژگون می کنه و افراد ترسو هیچوقت آسوده نخواهند خوابید. بقول شهید بهشتی: "شهادت را به بها می دهند، به بهانه نمی دهند" دعا می کنم یکبار هم که شده خدا شهادت رو به بهانه به من عطا کنه بهانش رو هم خودش خوب می دونه! ولی ما کجا و شهادت کجا؟ امشب کمی ناخوش احوالم نفهمیدم چی نوشتم و چی ننوشتم فقط می دونم سرم داره از درد می پوکه و دیگه صفحه مانیتور رو نمی بینم. درسته جنگ هنوز تمام نشده فقط شکلش عوض شده خوشا بحال سربازان خمینی که همه علیه یک دشمن می جنگیدند ولی ما چی؟ نه دوستمون رو میشناسیم نه دشمنمون ولی خدا رو شکر بعد از پیر جماران هنوز رهبری بنام سید علی هست که راه درست رو نشونمون بده که به چاه نیفتیم و همچنان معتقدیم که جنگ از آدم تا خاتم ادامه دارد و ما مرد جنگیم. یا علی

ما باید پرچم اسلام را در انتهای افق بر زمین بکوبیم. حاج احمد متوسلیان