کاش ببیند آقای میز!

دستمان به شیخ اعتدال نمی رسد که گلایه مردم را به گوشش برسانیم ولی به مسئولان عالی رتبه استان بوشهر پیشنهاد می کنیم شبی را با یک پتو در سرمای 13 درجه زمستان که شاهد افت شدیدتر آن نیز خواهیم بود، تا به صبح تست کنند، اگر عمرشان به دنیا باقی بود آن وقت پشت میزشان تکیه بزنند و بگویند: مردم نیازی به چادر ندارند!

مردم شهر برازجان و روستاهای اطراف که چند روزی پس از گذشت زلزله و پس لرزه های شدید و ناتمامش یا خانه و کاشانه خود را ویران شده دیده اند یا اینکه از ترس توان بازگشت به منزل را ندارند همچنان شب ها را در پارک ها و کوچه و خیابان و حتی بیابان به صبح می رسانند و سرمای سخت زمستان را به گرمای لغزنده منازلشان ترجیح می دهند.

توزیع گسترده چادرهای اسکان اضطراری که با آمدن رئیس جمهور شدت گرفت و پس از ترک وی قطع شد، جوابگوی حجم بالای جمعیت بزرگترین شهرستان استان بوشهر نبوده است و مسئولان همچنان عنوان می کنند که مردم نیازی به چادر ندارند.

جالب تر از اینکه خانواده داغداری که ژنرال روحانی و تفنگدارانش برای عرض تسلیت به آن ها سری زدند، همچنان در جستجوی چادر مسافت بین شهر و روستا را می پیمایند و از مسئولان هلال احمر اینگونه پاسخ می شنوند: شرمنده دست ما نیست!

خبرنگارانمان را به فرودگاه راه ندادند؛ در سخنرانی حاج آقا، اعضای ستاد ایشان با ربط دادن زلزله به جریان انحرافی زبانمان را از تعجب قفل کردند؛ همه سرهنگ های دولت آقای حقوقدان با ریختن تمام نیروی خود در مشت هایشان و کوبیدن به پهلوهایمان و هزار دلیل دیگر همه باعث شدند دستمان به رئیس جمهورمان نرسد که به او بگوییم این مردم جلوی انبارهای هلال احمر، فرمانداری و دهیاری ها تجمع می کنند و سند ملک و خودرو و هرچه دارند را در عوض یک چادر به صورت آقای میز می کوبند که بگویند چادرهای انبار شده را به ما امانت دهید.

دماسنج ما در لحظه مخابره خبر دمای 17 درجه سانتیگراد را در شهر برازجان نشان می دهد و این همچنان رو به کاهش است. با گشتی در کوچه و خیابان شهر و روستاهای اطراف متوجه شدیم مردم بدلیل زلزله های پیاپی و نسبتا شدید و بدلیل رعایت اصول ایمنی قصد بازگشت به منازل تخریب شده و یا سست شده خود را ندارند واز شدت سرما به آتش و خودرو و پتو و چادرهاس مسافرتی پناه آورده اند و چشم و امیدشان به تدبیر دولت اعتدال است.

اکثر مردم در مصاحبه با خبرنگاران ما از عدم خروج چادرهای هلال احمر از انبارها و کمپ های هلال احمر بشدت گلایه دارند و حاضر نیستند امنیت خانه و کاشانه خود را رها کرده و به کمپ ها مراجعت کنند و یا اگر اموالشان پشت موتور یا صندوق عقب خودرویشان جا گرفته است بازهم گلایه از این دارند که تعداد کمپ های اسکان اضطراری نسبت به جمعیت شهرستان بسیار کم است و آواره کوچه و خیابان شده اند.

عده ای وعده دولت را وظیفه ذاتی منادیان خدمت می دانند و معتقدند که دولت خدمتگذار در گام اول باید به فکر تأمین سلامت و آسایش مردم باشد و پس از آن وعده وام و کمک های بلاعوض که قرار است در آینده تزریق شود، داده شود. شاید جالب است بدانید که حجم بالای جمعیت باعث شده که هیچ مرکز خریدی جوابگوی تأمین چادر مسافرتی برای مردم سرگردان حتی در قبال هزینه های سنگین نباشد و جالب تر اینکه حجمی از چادرهای توزیع شده هلال احمر در بازار سیاه به قیمت های گزافی تا 450 هزار تومان خرید و فروش می شود و عده ای از مردم همچنان در حسرت یک سرپناه شب را به صبح می رسانند.

دستمان به شیخ اعتدال نمی رسد که گلایه مردم را به گوشش برسانیم ولی به مسئولان عالی رتبه استان بوشهر پیشنهاد می کنیم شبی را با یک پتو در سرمای 13 درجه زمستان که شاهد افت شدیدتر آن نیز خواهیم بود، تا به صبح تست کنند، اگر عمرشان به دنیا باقی بود آن وقت پشت میزشان تکیه بزنند و بگویند: مردم نیازی به چادر ندارند!

دیدن تصاویر زیر را برای آقای میز تجویز می کنیم: