هر ساله 18 تیر مکافاتی بر سر شعار نویسی علیه نظام داشتیم که امسال خوشبختانه مشاهده نشد ولی این منافقین شورشی که عمل خودشان در طراحی حادثه کوی دانشگاه را فریاد عدالت محور می نامند و در سخنانشان بیان می کنند که این یک اعتراض در جهت عدالت خواهی بود در شعارهای دیواری خود به نظام توهین و فحاشی می کردند و حتی به ولایت فقیه القاب زشت و ناپسندی نسبت می دادند. نمی دانم این چه نوع مبارزه ای است؟ حادثه کوی دانشگاه مانند زخمی بر پیکره این انقلاب خراش انداخت اگر نبودند این بسیجیان امام زمان و سردار ناجا نظری قهرمان خدا می داند که چه به روز مملکت می آمد. مملکتی که حتی مسئولینش هم در طراحی این توطئه کودتا گونه از نوع دانشجونمایانه اش نقش داشتند. کسانی که قصد داشتند عزت و افتخار دانشجوی ایرانی را خدشه دار کنند ولی اکنون در شکست بزرگ خود زانوی غم بغل گرفته و هر ساله به تلافی این عقب نشینی خفت بار فقط به اموال عمومی ضرر و زیان می زنند و در و دیوار مردم را کثیف می کنند تا عقده های خود را خالی کنند. افرادی که تا دیروز شعار: (راه نجات مردم - رفراندوم رفراندوم) را سر می دادند امروز در سنگر فرهنگی ما رخنه کرده اند و از این طریق سوزن بر تن انقلاب فرو می برند. به هر حال خوشبختانه 18 تیر گذشت و اوضاع آرام بود و الحمدالله مشکلی پیش نیامد ولی بعضی ها در سنگر جدیدشان سلاح های فوق مدرنی یافته اند و درگیری ایجاد می کنند که انشاءالله خداوند ریشه ظلم را خواهد خشکاند.