این مراسم که با هزینه بیت المال است و هزینه آن را مالیات دهنگان بوشهری می پردازند، تا چه میزان با مولفه های فرهنگی و دینی مردم بوشهر و استان دارالحماسه سازگار است؟ آیا حضور برخی بازیگران از جمله خانم معتمدآریا با آن حواشی گسترده که برهمگان واضح است در این مراسم واجب بود؟

به گزارش سرویس تحلیل و بررسی پایگاه خبری تحلیلی ناصرون از بوشهر؛ رسالت و تعهد در هر مسولیت و جایگاهی که انسان قرار داشته باشد برای هر کس به نوبه خود و بنا به جایگاه فردی و اجتماعی اش وجود دارد. شاید اگر هر انسان تعهد و رسالت حقیقی خود را انجام می داد بسیاری از مشکلات خود به خود حل می شد اما غافل از اینکه بسیاری از ما یا از تعهد و رسالت مسولیت خویش بی اطلاعیم و یا خودمان را به ناآگاهی از آن می زنیم.

موضوعی که چندیست در محافل خبری و فرهنگی استان بوشهر مطرح شده، مراسم روز بوشهر است. مراسمی که لزوم برگزاری آن سال ها پیش احساس می شد. حال که چند سالی است که این مراسم در شهر بوشهر به همت شورای شهر و شهرداری برگزار می گردد متاسفانه هر سال حاشیه های خاص خود را دارد.

حاشیه هایی که شاید به دلیل طرز تفکر خاص فرهنگی برخی از تصمیم گیرندگان این مراسم سال هاست که به هر نحو به وجود می آید. حواشی و اتفاقاتی که می توان با تفکر بیشتر راجع به عواقب آن دقت بیشتر نمود.

ما همیشه سعی کرده ایم که از جاده انصاف خارج نشویم. در کنار انتقاداتی که به برخی اتفاقات رخ داده در این مراسم داریم باید به برخی اتفاقات و نکات مثبت آن از جمله تجلیل از خانواده محترم استاد همایون خرم اشاره کرد. اما متاسفانه اتفاقات ناخوشایند و حاشیه ای که پیرامون این مراسم بود برخی نکات مثبت را نیز تحت شعاع خود قرار داد.

ما در حوزه نقد این مراسم به برخی مسئولان دیگر نیز انتقاد داریم. ما معتقدیم در این برنامه علاوه بر مسئولان شورا و شهرداری بوشهر باید مسولان فرهنگی و حتی استانداری بوشهر را نیز دخیل بدانیم چون برگزاری چنین رویداد فرهنگی و هنری که نباید و نمی تواند خارج از حوزه وظایف و بدون هماهنگی آن مسولان صورت بگیرد. چرا همیشه باید یک اتفاق قطعی شود و نزدیک به برگزاری آن و بعد از واکنش گسترده رسانه ها تازه برخی مسئولان مربوطه به هوش آمده و اعلام موضع نموده و تا برخی موضوعات را با توجه با آنکه از قبل در جریان بوده اند، به اجبار تحت فشار رسانه ها محکوم کنند.

حال سوال مهمی که مطرح است این که آیا واقعا برگزاری این مراسم با برخی ضمایم نامطلوب آن باید به گونه ای باشد که حاشیه های آن پررنگ شود و رسانه های بیگانه به عنوان مثال "رادیو زمانه" در اخبار خود به نقل از پایگاه خبری تحلیلی "ناصرون" خبر لغو حضور فاطمه معتمد آریا و برخی واکنش ها درباره این مراسم را اعلام کرده و این پایگاه خبری تحلیلی را به جهت اعلام موضع خود محرک برخی فعالیت ها در این اقدام بداند و به شدت در برنامه تحلیلی خود این رسانه و حوزه های علمیه را مورد هتاکی قرار دهد؟

ما به دلیل تعهد و رسالت فرهنگی و رسانه ای که بر دوش خود احساس می کنیم وظیفه خود می دانیم که با منطق و استدلال به دور از هوچی گری نسبت به مسایل و اتفاقات فرهنگی و... در سطح استانی، ملی و جهانی موضع بگیریم. اصلا فلسفه وجودی این رسانه همین بوده و هست. حال اگر تخریبی هم از سوی برخی رسانه های بیگانه صورت می گیرد این خود برگ سندی در جهت برداشتن گام صحیح این رسانه در مسیر پیچیده ای است که درپیش دارد و در واقع تفسیری دیگر از سخن مقام معظم رهبری است. وقتی فرمودند که هرگاه بیگانگان از شما تعریف کردند در عملکرد خود تجدید نظر کنید تا مبادا در پازل دشمن نقش داشته باشید. حال این انتقاد از سوی رسانه های بیگانه خود نشانی از عملکرد صحیح ما در این موضع گیری فرهنگی بوده است.

اما سخنی که با اعضای محترم شورا و شهرداری بوشهر می باشد آن است که آیا این مراسم که با هزینه بیت المال است و هزینه آن را مالیات دهنگان بوشهری می پردازند، تا چه میزان با مولفه های فرهنگی و دینی مردم بوشهر و استان دارالحماسه سازگار است؟ آیا حضور برخی بازیگران از جمله خانم معتمدآریا با آن حواشی گسترده که برهمگان واضح است در این مراسم واجب بود؟ شخصی که مخالفت ما با حضور ایشان نه به خاطر موضع گیری های سیاسی که موضع سیاسی هر شخص تا آنجا که از خط قرمزها عبور نکند مورد احترام ماست بلکه به دلیل ناهنجاری های فرهنگی و عدم رعایت شئونات اسلامی از سوی ایشان که نمونه های بارز آن را به صورت کاملا علنی در جشنواره های خارجی شاهد بوده ایم.

آیا دغدغه های فرهنگی استان با حضور ایشان و امثالهم در این مراسم که با نام مردم زحمتکش و ولایی بوشهر است رفع خواهد شد؟ جالب است کسانی که در تهران به مراسمات رسمی دعوت نمی شوند و به نوعی ممنوع التصویر هستند به راحتی به استان بوشهر دعوت شده و بعد اگر رسانه ای موضع گرفت حتی از سوی برخی رسانه های داخلی و بیگانه به باد انتقاد گرفته شده و انواع و اقسام تهمت به سوی آن روانه می شود.

آیا دغدغه فرهنگی مردم این دیار نی انبان است؟ ما بارها گفته ایم با موسیقی و هنر مخالف نیستیم بلکه با موسیقی و هنری که پرده درد و به راحتی اشاعه دهنده گناه و زمینه لهو و لعب داشته باشد مخالفیم.

دوستان بزرگوار چرا با دوراندیشی مانع چنین اتفاقاتی نشویم؟ آیا مراسمی که باید خود وحدت بخش بوده و خود نمایشگاهی از فرهنگ، تاریخ، تمدن و شناساندن مشاهیر دینی و علمی و فرهنگی بوشهر و سکویی جهت پیشرفت و معرفی هر چه بهتر آن شهر و به دنبال آن استان بوشهر باشد باید با این نحوه برگزاری و عدم توجه به بسیاری از مسائل باعث ناراحتی دل مردم و فعالان حوزه فرهنگ این دیار شود؟

امیدواریم که این حرکت ها که گاها احساس می شود به عمد است این چنین نباشد و ما از روی خوش بینی که به برادران و خواهران مسلمان خود داریم آن را ناشی از عدم آگاهی و دقت کافی می دانیم و اعلام می کنیم که در این رفتارها تجدید نظر بفرمایید چرا که این مردم به خوبی خائنان و خادمان خود را می شناسند و در صحنه های سیاسی مختلف این را بارها اثبات کرده و خواهند کرد.

تصاویر زیبای رزمایش را از لینک زیر مشاهده کنید

(اینجا)

رزمایش 20 هزار نفری الی بیت المقدس به مدت سه روز در بوشهر برگزار شد. با کلیک بر روی لینک زیر، گزیده ای از تصاویری که از دریچه دوربین خبرگزاری های مطرح کشوری گرفته شده را مشاهده می کنید.

(اینجا)

مدیر اجرایی کمیته اطلاع رسانی رزمایش الی بیت المقدس گفت: تاکنون بیش از 120 خبر و گزارش تصویری از این رزمایش در فضای مجازی استان و کشور تولید و مخابره شده است.

مدیر اجرایی کمیته اطلاع رسانی رزمایش 20 هزار نفری "الی بیت المقدس" استان بوشهر در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی ناصرون گفت: این کمیته با اقدامی بسیجی وار موفق به تولید و مخابره بیش از 120 خبر و گزارش تصویری از این رزمایش در مدت سه شبانه روز در فضای مجازی استان و کشور شد.

محسن رضایی نژاد افزود: تولید و انتشار این حجم از اخبار در این مدت کم، بسیار محدود و کم نظیر است.

وی تصریح کرد: این کمیته مرکب از 20 نفر خبرنگار، عکاس، تایپیست، ویرایشگر و اپراتور  زبده بسیجی بودند که با روحیه ای وصف ناپذیر و با حضور مستقیم در محل رزمایش به تولید و مخابره اخبار لحظه به لحظه این گردهمایی بزرگ پرداختند.

رضایی نژاد گفت: بسیج از استعدادها و ظرفیت های فراوانی برخوردار است که با اندکی مدیریت، می توان بوسیله آنان جلوه های زیبایی از حماسه را آفرید.

وی یادآور شد: این نکته حائز اهمیت است که این بسیجیان خالصانه و بدون هیچ چشم داشتی و فقط به عشق ولی امر خود به این کار ارزشمند دست زدند.

بر اساس این گزارش، علاوه بر اینکه تعداد 150 خبرنگار داخلی و خارجی این رزمایش بزرگ را از نزدیک پوشش داده اند، 120 خبر تولیدی نیز توسط کمیته اطلاع رسانی رزمایش الی بیت المقدس تولید و منتشر شده و همچنان ادامه دارد. این اخبار را می توانید در ویژه نامه پایگاه اطلاع رسانی سپاه امام صادق(ع) استان بوشهر دنبال کنید.

زبانم قاصر است از شکر نعمت تولد و حس بودن؛ در این روز سر بر زمین سائیده و از درگاه حضرت حق نهایت سپاس خود را از همه دوستانی که مرا شرمنده خود کرده اند، بجا می آورم. البته تنزل قیمت هدایای امسال دوستان از خاطرم نخواهد رفت و در زمان معین به شدت از خجالتتان در خواهم آمد!

این عکس امسال نیست امسال جشن تعطیل اما کادو آزاد!

آره راست میگن امروز تولدمه اما چه تلخ که تولد من مصادف شده با تولد اربعین؛ اربعین مردی که در وصفش کلمه ای ندارم که بر زبان جاری کنم. فقط میتونم بگم:

الفبا برای سخن گفتن نیست، برای نوشتن نام توست؛ حسین

قرار بود مثل امروز به دعوت یکی از دوستان عزیزم بریم ترکیه، دوستم یک سفر تجاری داشت و قرار بود با نفوذی که داره هماهنگ کنه منم یک سفر سیاسی با خمیر مایه یک مصاحبه چالشی با یک مسئول عالی رتبه ترکیه ای داشته باشم و صد البته هدف اصلیش سیاحت بمناسبت تولد اینجانب و شاید گشت و گذار و بگو بخند و... روی حس کنجکاوی خبرنگاری و ترغیب به اون مصاحبه و اصرار بیش از حد مهندس قبول کردم پاسپورتم رو هم بهش دادم بعد دیدم تولدم مصادف شده با روز اربعین، دلم بی مقدمه گرفت بهش زنگ زدم گفتم من نیستم و امروز بجای گشت و گذار توی خیابون های استانبول رفتم و زیر خیمه امام حسین (ع) وایسادم و فقط و فقط سینه زناش رو نگاه کردم. سینه نزدم، کاری یا خدمتی نکردم فقط نشستم یه گوشه و دیدم پیر و جوون با هر تیپ و قیافه ای چجوری به عشقبازی می کنن. اولین بار بود توی عمرم بیکار یه گوشه می نشستم و فقط نگاه می کردم و تفکر و اولین بار بود دیدن عزاداری برای آقا اینقدر بهم می چسبید.

همینجا بود که دلم را به مهمانی آسمان بردم و میلاد اربعینش را تنها با یک قطره اشک به انتها رساندم.

باشد که بقاء عمر همه ما، عزت و سربلندی توأم با خدمت باشد . . .

گزارشی از نزاع، سر الحاق استان فارس به خلیج فارس/

خلیج همیشه فارس نامی آشنا برای همه آنهاییست که رقص آرام آن را در روزهای نا آرام مبارزه دیده اند و آنجا که دول عربی فکر دست اندازی به نام آن را داشتند همین وبلاگنویسان بودند که دولت را تشویق به رسمیت شناختن روز ملی خلیج فارس در تقویم رسمی کشوری کردند که قدمتی به وسعت تاریخ دارد و نام خلیج فارس از سده های پیش از میلاد بر پیکر آن نقش بسته است. در کتاب ها خوانده ایم که "نام تاریخی این خلیج، در زبان‌های گوناگون، ترجمه عبارت «خلیج فارس» یا «دریای پارس» بوده‌است. همچنین در تمام سازمان‌های بین‌المللی نام رسمی این خلیج، «خلیج فارس» است اما برخی از کشورهای عربی آن را خلیج عربی یا به سادگی، خلیج می‌نامند. سازمان آب‌نگاری بین‌المللی از نام «خلیج ایران» برای این خلیج استفاده می‌کند." و نیز خوانده ایم که "زمین شناسان معتقدند که در حدود پانصدهزار سال پیش، صورت نخستین خلیج فارس در کنار دشت‌های جنوبی ایران تشکیل شد و به مرور زمان، بر اثر تغییر و تحول در ساختار درونی و بیرونی زمین، شکل ثابت کنونی خود را یافت. خلیج فارس در آغاز، بسیار پهناور بوده به طوری که تا اواخر دوره سوم زمین شناسی بیشتر جلگه‌های برازجان، بهبهان و خوزستان ایران تا کوه‌های زاگرس در زیر آب بوده‌اند."

فلسفه مبارزه را من نمی دانم شما هم نمی دانید اما رئیسعلی دلواری و مهدوی خوب می دانستند. آری همان مهدوی که نادر بود در شجاعت و درقعر آب های نیلگون خلیج فارس غرق کرد آمریکا را با استقامت. نادر رفت تا نقش پارس برای همیشه بر پهنه این خلیج نیلگون بماند و میراث پدران رئیسعلی را به دست ما بسپارد تا از آن پاسداری کنیم ولی اگر بود و می دید که فرزندانش امروز بر سر میراث پدریش در نزاع هستند دق می کرد. فرزندان ناخلفی که با گرانی مرغ، خروس می شوند و به جان هم می افتند و بجای دانه، طمع ماهی خلیج می کنند و از حرص و ولع، چنگ بر طبل جنگ می زنند و صدایش را به گوش فلک می رسانند و امروز است که خواهیم دریافت ما میراث دار خوبی نبوده ایم. که اگر بودیم چنین نمی کردیم که نادر فریاد بر آورد: نمی خواهم که دریا را بلد باشی، اما تو باید خانه ما را بلد باشی. آری ما اگر لحظه ای بر سر مزار نادر بنشینیم، سکوت و سپس اندیشه کنیم، می دانیم که او چه خواهد گفت و ما چه خواهیم کرد.

اتصال دوباره استان فارس به دریاهای آزاد از طریق خلیج فارس یکی از آرزوهایی است که مسوولین استان فارس به خصوص شهرستان های همجوار با دریا از گذشته های نه چندان دور پیگیر آن بوده اند. با استقلال استان بوشهر از فارس و جدا شدن این استان از خلیج فارس برای اولین بار در اوایل دهه هفتاد و در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی این درخواست به صورت جدی مطرح و اتصال از طریق شهرستان های لار یا لامرد مورد موافقت قرار گرفت که با واکنش تند و جدی نمایندگان و مردم هرمزگان متوقف شد، پس از آن نیز در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی مجدداً بحث الحاق استان فارس از طریق عسلویه و استان بوشهر به شهرستان مهر مطرح شد که با مخالفت مردم و مسوولین استان بوشهر و پیگیری جدی آنان دوباره این اقدامات نتیجه ای در بر نداشت، ولی این مخالفت ها باعث نشد تا نمایندگان و مسوولین استان فارس نا امید شوند و دست از تلاش برای الحاق فارس به خلیج فارس بردارند و مجددا شاهد تشکیل جلسات انحصار وراثتی خلیج فارس در هیئت دولت جمهوری اسلامی ایران بودیم که با گذشت یک هفته از نگرانی های رخ داده در استان های بوشهر و هرمزگان درباره طرح اتصال فارس به دریا با جداسازی بخشی از این استان ها، معاون اول رییس جمهور این تغییرات را منتفی شده اعلام کرد. اما باز هم مسوولین استان فارس قایق خود را به آب انداختند و سمفونی معروف خود را فریاد زدند که: همچنان خواهم خواند، همچنان خواهم راند، پشت دریاها شهری است... و شاهین محمد صادقی نماینده مردم کازرون و عضو هیات رییسه‌ی مجلس نیز در تکمیل این شایعات گفت: «بحث الحاق فارس به خلیج فارس در حد حرف نیست. نمایندگان فارس مصرانه خواهان چنین تقاضایی هستند و اقدامات زیادی هم کرده‌اند.» مسوولین استان های بوشهر و هرمزگان هم که فهمیدند اگر در طوفان خشم مردم پیچیده شوند باید راه صحرا را پیش بگیرند، زبان تند حاشا را بر لب های شور خلیجی خود کشیدند و گفتند: خبری نیست انشاءالله که گربه است!

و اما این تلاشها با برنامه ریزی بهتر و به صورت خاموش ادامه داشت تا در مراسم بزرگداشت حافظ در شیراز و در حضور رییس جمهور، آیت الله ایمانی نماینده ولی فقیه و امام جمعه شیراز به یک باره مراتب تشکر خود را از رئیس جمهور به خاطر الحاق استان فارس به خلیج فارس اینگونه ابراز نمود:" پس از سال‌ها فرزند برومند خلیج فارس یعنی استان فارس به خلیج فارس متصل و ملحق شد و این هدیه‌ای به مردم فارس است." اینجا بود که مسئولان بوشهری و هرمزگانی فهمیدند که دعوا سر لحاف ملا نبود و از خواب قیلوله پریدند و فریاد واخلیجا سر دادند و اکنون دریافتند که پیشنهاد الحاق استان فارس به خلیج فارس در واقع به طرح الحاق خلیج فارس به استان فارس تبدیل شده است!

طبق شنیده ها گویا بنا نبوده که خبر الحاق استان فارس به دریا به این سرعت و قبل از اعلام رسمی توسط هیئت دولت علنی شود ولی به احتمال زیاد این مساله قطعی بوده و قرار است از طریق شهرستان لامرد و الحاق بخش هایی از استان هرمزگان این آرزوی دیرینه مردم فارس محقق شود ولی بایستی منتظر اعلام رسمی دولت و واکنشهای احتمالی در این باره باشیم. اما جدای این تایید و تکذیب‌ها، برخورد سایت‌های خبری شهر لار با این خبر جالب است. سایت‌های صحبت‌نو، لادستان و آلارآنلاین، علارغم تمام اختلافاتی که دارند و هر یک به نوعی بلندگوی طیفی از مسوولین شهر لار به شمار می‌آیند، در اقدامی هماهنگ، خبرهای مخالفت مسوولین استان هرمزگان و بوشهر را منتشر کردند. کاری که در نگاه اول عجیب به نظر می‌رسد؛ ولی سایت صحبت‌نو با انتشار مطلبی آب پاکی رو دست همه ریخت. صحبت‌نو نوشت: «بعضی از سایت ها و خبرگزاری ها با تیتر الحاق خلیج فارس از طریق شهرستان لامرد موجب بعضی نگرانی‌ها در سطح منطقه شدند.»

در نگاه اول الحاق بخش یا شهرستانی از استان هرمزگان به فارس، به نفع استان فارس است. جایی که شهرستان‌های جنوبی به‌خصوص لامرد، لارستان و جهرم به‌دنبال طرح استان فارس جنوبی هستند. جمعیت و وسعت منطقه، از عامل‌های اساسی تشکیل استان جدید است و پیوستن حتی یک بخش و اتصال به خلیج فارس می‌تواند به پروسه‌ی تشکیل استان فارس سرعت بدهد. آن‌چه مسلم است شهرستان لامرد به‌خصوص بعد از پایان دوران اصلاحات با نفوذی که در سطح وزارت‌خانه‌ها، مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان داشته است و جهش صنعتی مثل ایجاد پالایشگاه از رقیب خود، لار، جلو افتاده است. علت جهت‌دهی افکار عمومی شهر لار به سمت مخالفت با این قضیه هم، عقب بودن این شهرستان نسبت به رقبای خود است. اما نکته‌ی جالب و قابل توجه این‌جاست که سایت صحبت‌نو از زمان تشکیل شهرستان گراش تا به‌حال، به‌صورت مستمر خبرهای شهرستان بستک که از توابع استان هرمزگان است را پوشش می‌دهد تا افکار عمومی را به این سمت جلب کند که این شهرستان متعلق به لارستان بزرگ بوده است و باید به این شهرستان ملحق شود. گویا هضم تکه‌تکه‌شدن لارستان بزرگ برای‌شان سخت است و هنوز باور ندارند چیزی از رویای لارستان بزرگ باقی نمانده است.

پس از بیدار شدن مسوولان هرمزگانی و بوشهری و صدور بیانیه و مصاحبه و تندی کردن با اعضای هیئت دولت؛ امروز هیئت رئیسه مجلس، تذکرات کتبی نمایندگان مجلس شورای اسلامی به مسئولان اجرایی کشور را قرائت کرد که در آن میان تذکر کتبی پورفاطمی نماینده دشتی و تنگستان به رئیس جمهور پیرامون جلوگیری از الحاق بخش‌هایی از هرمزگان و بوشهر به استان فارس نیز به چشم می خورد که این تلاش ها قابل تقدیر است اما مسلما کافی نخواهد بود زیرا رقیبان نیز رسم رندی کردن آن هم در خفا را خوب می دانند و گویا این آغازی است بر نزاع پسران بر سر میراث پدران!

در پایان بار دیگر به همه مسوولان محترم توصیه می کنم سفره وحدت و همدلی و ترجیح منافع ملی بر منافع شخصی و منطقه ای را برمزار شهدای خلیج فارس پهن کنند و با تقوای الهی در نظر گرفتن همه آیتم های قانونی تصمیمی را که به نفع نظام و مردم است را اتخاذ و نمایند و متذکر می شوم خلیج بدون نام فارس به مانند خاتون بدون خلخال است پس اگر می خواهید نام فارس بر تنه این درخت آبی هک بماند از قطع ریشه آن توسط کشورهای طمع کار حوزه خلیج جلوگیری کنید نه اینکه بر سر سهم الارث خود در شعله چراغ استکبار ذوب شوید. امروز می گویم که فردا را بلد باشی...

درج شده در:

ناصرون

حرف تو

سوک

سپاس

گام نیوز

فریاد عدالت

جانا

چغادک نیوز

عباسعلی روحانی نژاد: غروب شب جمعه بیست مهرماه 1391 صدای طنین انداز قرآن، جوانان زانو به غم گرفته و اشک های روان بر گونه ها در گوشه و کنار پایگاه مقاومت کربلا هر رهگذری را به حیرت وا می دارد. در آن طرف تصویری نگاه ها را به سمت خود می کشاند. بی گمان فرهنگیان و بسیجیان شهر او را می شناسند. انسانی وارسته، خاکی و .... کربلا نرفته بود اما کربلایی بود.وقت برایش معنا نداشت. هر وقت می خواستی او را ببینی کافی بود به پایگاه کربلا خانه دوم و همیشگی او گذر کنید. چهره ی شیرین او عشق را معنا می نمود. اکثر اوقات جوانان و نوجوانان را گرد او می یافتی. همیشه در حال فعالیت بود. برخی فرهنگیان می گفتند جهت انجام امور اداری به هر کجا لازم بود می رفت ولی هیچگاه از برگ مأموریت اداری استفاده نمی کرد. خدا را در همه جا در نظر داشت. هرگز نمی دیدی کسی از وی رنجش خاطری داشته باشد. وقتی به او مراجعه می کردی، بلند می شد و  با احترام وصف ناپذیری که از  رخسارش پنهان نبود پاسخگو بود.

آری مصطفی یک بسیجی فرهنگی و یک فرهنگی بسیجی به تمام معنا بود.

در تمام مراسمات ملی مذهبی حضوری چشمگیر داشت. اگرچه خسته بود اما هیچوقت خستگی براو غلبه نکرد. پایگاه کربلا با نام او همراه بود. بسیج کربلاییان شهدایی را در خود جای داد. امثال غلامرضا کشتکار همان بسیجی شهیدی که اخلاق بسیجی و هنر او در استان و کشور زبانزد بود. جمشیدی عزیز چه زود نزد برادر شهیدت آرمیدی. چندین سال بود که خواستم با تو مصاحبه ای داشته باشم اما هر وقت می آمدم می گفتی بچه ها هستند. همیشه خواستی از دیده ها پنهان بمانی. اما مطمئن هستیم از نگاه رب جلیلت پنهان نمانده ای. نمایشگاه های دفاع مقدس را همه به یاد دارند. هنوز مزه نمایشگاه سال قبل را بیاد داریم. گفتند هجوم فرهنگی دشمن، بلافاصله کلاس های علمی فرهنگی در نمایشگاه به راه انداختی. ابتکار عمل جوانان و نوجوانان امروز، اختراعات بچه ها، ساخت رباط  و... اساتید را جمع می کردی تا آنانی که  هزینه پرداخت  اینگونه کلاس ها را هم نداشتند مثل بقیه فراگیر شوند. پدر و مادرانی را می دیدی که دست فرزندان خود را گرفته و به طرف نمایشگاه و کلاس ها راهنمایی می کنند. تعداد دیگری را می دیدی که برای نسل جدید از گذشته می گویند. جنگ، گلوله، شیمیایی، مردم بی دفاع . مصطفی جان بعضی ها فقط تهاجم فرهنگی را در گفتگوها و بیان ها منحصر می نمودند اما تو ثابت کردی که باید چاره ای جست و تنها با حرف زدن دردی علاج نمی شود.  راستی امسال دیگر از نمایشگاه خبری نبود. رهگذرانی را می دیدی که دست بچه های خود را گرفته و برای دیدن نمایشگاه به خیابان سازمانی همانجا که سالیان سال نمایشگاه زیبای نسل ایثار را در خود جای می داد به آنجا می آمدند اما دیگر خبری از نمایشگاه نبود. گمانم بچه های بسیج به یاد دارند گه وقتی سؤال کردم چرا از نمایشگاه خبری نیست؟ در حالی که بغض گلویت را می فشرد اما می خواستی پنهانش کنی، گفتی تکراری بود بایستی با طراحی نو کار می کردیم. تو گفتی  و ما باور کردیم. نه اینطور نبود. با برداشتن خاطرات بزرگانمان چگونه می خواهیم با تهاجم فرهنگی مبارزه کنیم؟  همان موقع در مقاله ی ارسالی به رسانه و سایت ها نوشتم:  به بهانه دفاع مقدس و درددلی با آقاسید. که همان موقع پیش نماینده شهر در همین رابطه گلایه مردم را بازگو نمودم. و ایشان قول پیگیری دادند.مصطفی جان، هر چند به دیار معبودت شتافتی و در کنار بندگان مخلص خدا جای گرفتی. مطمئن باش کربلاییان ،علم حسین(ع) را همچنان گذشته مقتدرانه بر دوش خود حمل و رسالت عشق را فریاد می کنند. آری، برادر عزیزم در پایگاه کربلا، خوب کربلاییانی را  پرورش دادی .مطمئن باش شهیدان کربلا همراه برادر شهیدت به استقبال تو می آیند. مصطفی جان شفاعت خواه ما هم باش. تو را به خدای حضرت زهراء (س) می سپاریم. روحت شاد

درج شده در:

پایگاه خبری تحلیلی ناصرون

با سلام و ادب چارمین یادواره شهدای تخریب کشور به منظور گرامیداشت یاد و خاطره شهدای هشت سال دفاع مقدس بخصوص شهدای تخریب به محوریت سردار شهید "حاج حسین ایرلو" فرمانده شجاع گردان تخریب کشور و از شهدای والامقام شهر قرچک از 29 تا 31 شهریورماه برگزار خواهد شد.

شایان ذکر است که یادواره در سالن ورزشی شهدای هفت تیر قرچک و مانور و رزمایش این یادواره نیزدر روستای اقبالیه برگزار می شود.

چهارمین یادواره شهدای تخریب یادبود شهید حسین ایرلو 29 الی 31 شهریور قرچک ورامین منتظر قدوم مبارک شما خانواده گرانقدر شهید تخریبچی و شما برادر رزمنده گردان تخریب هستیم.

ستاد یادواره/تهران قرچک

عید فطر... روز چیدن میوه های شاداب استجابت مبارک باد.

مجمع جوانان مطالبه گر جنوب کشور با افتتاح پایگاه خبری تحلیلی "ناصرون" رسماً فعالیت خود را آغاز کرد.

www.naseron.ir

پایگاه خبری تحلیلی "ناصرون" که رسانه مجازی جوانان مطالبه گر جنوب کشور است همزمان با روز جهانی قدس کار خود را آغاز کرد .

در متن شروع به کار این پایگاه خبری تحلیلی آمده است:

"مجمع جوانان مطالبه گر جنوب کشور"، به عنوان یک جریان فکری و ولایت مدار، به دور از وابستگی های متداول، با اتخاذ مشی اعتدال و اعتقاد به"حق باوری"، "مردم سالاری دینی و نقش موثر مردم در اداره امور"، "پالایش فرهنگی و ارتقای معرفت، بصیرت و معنویت در جامعه"، "خدمت صادقانه به مردم"، "قانونگرایی"، "عدالتخواهی"، "آزادی های مصرح در قانون" ، "ضرورت وحدت نخبگان کشور"، "تقدم منافع و خرد جمعی بر مصالح و تصمیمات فردی و باندی"، "رفاه و امنیت و آسایش حداکثری مردم"و "ساده زیستی و پاک دستی مسؤولان" پا به عرصه وجود نهاده است و ضمن پایبندی به اصول و مبانی فکری و خط مشی و راهبرد خویش، از هر فرد و تشکلی که خود را ملتزم به نکات یاد شده بداند استقبال می­ کند و برای عینیت بخشیدن به ارزشهای انقلاب و تحقق آرمان های آن و همچنین استمرار خدمت و حضور فعال در عرصه های اجتماعی به ویژه در حوزه سیاسی، فعالیت خود را آغاز می نماید.

در ادامه این متن که با نام "مرامنامه" منتشر شده است آمده:

رسانه مجازی جوانان مطالبه گر جنوب کشور با راه اندازی "پایگاه خبری تحلیلی ناصرون" فعالیت خود را آغاز می نماید و همانطور که از نام زیبای ناصرون بر می آید یاری گر همه مردم و مسئولین زحمت کش و عدالتخواه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. امید است بتوانیم به عنوان رسانه ای مبارز و سازنده به اعتلای نام ایران اسلامی کمک کنیم، در مقابل ظلم بپا خیزیم و در حمایت از حق کوتاه نیاییم.

www.naseron.ir

ما آمده ایم تا در مقابل ابهام با شفاف سازی، در مقابل تحریک با روشنگری، در مقابل دروغ با افشاگری، در مقابل اختلاف افکنی با وحدت آفرینی، در مقابل تهییج با آرامش، در مقابل اغراق با کوچک نمایی و در مقابل تحریف با اطلاع رسانی خود خوب و بد را از هم سوا کنیم و با احترام به شعور مخاطبین خود، انتخاب را به مردم واگذار نماییم. شاید همه بگویند شعار است ولی بدون شک این شعارها غیر قابل دسترس نخواهد بود زیرا خواستن توانستن است و ما قلم های خود را برای ادامه طریق، تراشیده و دل به حمایت های بی دریغ شما مردم عزیز خوش کرده ایم.

گفتنی است ، دفتر مرکزی پایگاه خبری تحلیلی "ناصرون" در استان بوشهر شهرستان دشتستان قرار دارد.

www.naseron.ir

مطالب مرتبط:

مرام نامه

فزت ورب الکعبه

سوگند به قلم و آنچه می نویسد...

این پست را به بهانه روز خبرنگار نگاشته ام نه هفته دولت!

پس از تعطیلی ناگهانی نشریه تماس های فراوانی از نشریات کاغذی و مجازی مختلف داشتم که به همه دوستان هم گفتم جز صحبت هایی که در مصاحبه شماره آخر آوای توج کرده ام، حرفی ندارم و اگر اهل تفکر و تعقل باشید دیگر نیازی به توضیح اضافی نیست و اکنون هم قصد باز کردن زخم های کهنه را ندارم و معتقدم گذر زمان خیلی از مسائل را برای جویندگان حقیقت روشن خواهد ساخت، اما روز خبرنگار بهانه ای شد تا یادی از آن دوران و خاطرات تلخ و شیرینش کنم.

دولت هر کس زپی دارد زوال...!

با افتخار اعلام می کنم با آغاز به کار رسمی اینجانب بعنوان مثلا مدیر مسئول و سردبیر هفته نامه آوای توج و مدتی که در آن مطبوعه مشغول به قلم فرسایی بودم نشریه بدون وقفه و در تیراژ بالا چاپ و توزیع می شد و ویژه نامه تمام رنگی و رایگان هفته دولت بعنوان کارنامه افتخار بنده و همکارانم با جلد انتقادیش در حافظه تاریخ ماندگار شد و همچنین با جرئت می توانم بگویم با اینکه در مدت فعالیتم آگهی های دولتی و ارشاد را بروی نشریه قطع کردند و سنگ اندازی های بسیاری را نیز انجام دادند ولی با قدرت تمام و بدون ذره ای احساس ضعف و ناتوانی توانستیم برای اولین بار شعار کار بدون تبلیغات و آگهی را نهادینه کنیم و این بود که همه چه دوست و چه دشمن از رفتنمان خوشحال و این مردم بودند که ناراحتی خود را با پیامک های تندشان به اینجانب که همه از سر دلسوزی و علاقه بود نشان دادند.

بعضی از دوستان می گفتند تا ما نبودیم همه چی آرام بود، ما که آمدیم نا آرام شد! بخاطر نا آرامی شدیم انگشت نما، سهمیه دولتی کاغذ یارانه ای ما صفر شد، آگهی دولتی ما صفر شد، هدیه ریاست جمهوری برای خبرنگاران ما که بیشترین تعداد خبرنگاران استان هم بودند صفر شد، در یک کلام معرفت آقایان نسبت به ما صفر و توقعشان میلیاردی بود اما ما راه خود را رفتیم و در حد توان استقامت کردیم ولی مرد راه کم بود یعنی مردی برای ادامه راه باقی نمانده بود!

عده ای که ما را جویای نام و نان خواندند ولی مرور زمان نشان داد که ما برعکس خیلی ها عرصه اطلاع رسانی را به بنگاه خرید و فروش و معامله آبروی دیگران و کسب سود و منفعت تبدیل نکرده بلکه آن را با تلفیقی از تجربه و جوانی به مثابه میدان مبارزه برای اعتلای نام پایتخت اقتصادی ایران اسلامی دیده بودیم و در مقابل ظلم به پا خواسته و در حمایت از حق کوتاه نیامده ایم. تا آنجا که در روزهای اول گفتند نیروی محترم انتظامی و شرکت ملی گاز بخاطر دو خبر معمولی ولی کاملا واقعی که هیچ نشریه ای بجز ما جسارت چاپش را نداشت، شاکی ما شده اند، همه پرسنل را جمع کردم گفتم گام ها را محکم تر از قبل بردارید که راه را درست آمده ایم! ما آمده بودیم تا در مقابل ابهام با شفاف سازی، در مقابل تحریک با روشنگری، در مقابل دروغ با افشاگری، در مقابل اختلاف افکنی با وحدت آفرینی، در مقابل تهییج با آرامش، در مقابل اغراق با کوچک نمایی و در مقابل تحریف با اطلاع رسانی خود خوب و بد را از هم سوا کنیم و انتخاب را به مردم واگذار نماییم. شاید همه بگویند شعار است ولی بدون شک این شعارها غیر قابل دسترس نخواهد بود زیرا خواستن توانستن است و ما قلم های خود را برای ادامه طریق، تراشیده و دل به حمایت های بی دریغ مخاطبانمان خوش کرده بودیم که اگر عوامل درون و برون سازمانی هم اجازه می دادند...